Օրգանոիդներ կամ օրգանելներ(լատ՝ organella,հունարեն ՝ opvavov — գործարան, օրգան բառի նվազականը) կոչվում են ցիտեպւլիզային մասնագիտացված մասերը, որոնք ունեն որոշակի կառուցվածք և կատարում են բջջի այս կամ այն գործառնությունը։ Էլեկտրոնայրն մանրադիտակի օգնությամբ պարզվել են օրգանոիդների կառուցվածքի բոլոր մանրամասները։
Օրգանոիդներն են՝
- Էնդոպլազմային ցանց
- Գոլջիի համալիր
- Ռիբոսմներ
- Միտոքոնդիոմնոր
- Ցետրիոլներ
- Լիզոսմոներ
- Պլաստիներ
- Վակուոլներ
- Նեռաուկներ
- Բջջակորզ
- Կորիզական
Էնդոպլազմային ցանցը խողովակների, խորշերի կամ բշտաձև մանր հատիկների մի բարդ համակարգ է՝ կազմված լիպոպրոտեիդների 7,5 նմ տրամագծով երկու շերտերի թաղանթից։ Էնդ. ցանցը ունի մինչև 50 նմ երկարություն։ Խողովակներն ու խորշերը խորշերը կազմում են մի ճյուղավոր, ամբողջ բջջապլազմայի մեջ ներթափանցված ցանց, որը պայմանավորում է նրա անվանումը։ Նա առավել զարգացած է այն բջիջներում, որոնցում սպիտակուցիսինթեզը ավելի ակտիվ է ընթանում (երիտասարդ բջիջներում, գեղձերի բջիջներում), և, ընդհակառակը, թույլ է զարգացած այն բջիջներում, որոնցում ոչ մեծ քանակությամբ սպիտակուց է սինթեզվում (լիմֆատիկ հանգույցների բջիջներում, փայծաղի բջիջներում)։ Էնդոպլազմային ցանցը լինում է հարթ կամ ողորկ և հատիկավոր։ Հարթ էնդ. ցանցի արտաքին շերտը հարթ է, այսինքն զուրկ է ռիբոսոմներից, իսկ հատիկավոր էնդ. ցանցի արտաքին շերտը գրանուլյար է՝ հատիկավոր։ Այդ հատիկները, որոնց տրամագիծը հասնում է մինչև 15 նմ, հարուստ են ՌՆԹ-ով և կրում են ռիբոսոմներ անվանումը։ Հարթ էնդ. ցանցի վրա կան ճարպեր և մոնոսախարիդներ սինթեզող ֆերմենտային համակարգեր, իսկ ռիբոսոմներկրող էնդոպլազմային ցանցի վրա՝ սպիտակուցներ սինթեզող համակարգեր։
Գոլջիի ապարատ, էնդոպլազմային ցանցիհետ սերտորեն կապված հարթ, միաշերտ մեմբրաններից կազմված խորշեր, խողովակների, ակոսների և բշտիկների համակարգ է, որտեղ ձևավորվում են լիզոսոմները, վակուոլները և սեկրետները, ընթանում է կուտակվում և դուրս են բերվում փոխանակության նյութերը։ Գոլջի կոմպլեքսը մասնակցում է պլազմային թաղանթիգոյացմանը։ Գոլջիի ապարատի ֆունկցիան էնդոպլազմային ցանցի թաղանթների վրա սինթեզված սպիտակուցների, ածխաջրերի, լիպիդների մոլեկուլների կուտակումն է և փաթեթավորումը։ Բացի դրանից, այստեղ սինթեզվում են լիպիդներ և ածխաջրեր (պոլիսախարիդներ):
1889 թ. հայտնաբերել է իտալացի Կամիլիո Գոլջին։
Ռիբոսոմները բջջային ամենափոքր օրգանոիդներն են, սովորական լուսային մանրադիտակով անտեսանելի։ Պրոկարիոտ բջիջների ռիբոսոմների տրամագիծը 20 նմ, իսկ էուկարիոտիկ բջիջներինը՝ 25-30 նմ է։ Ռիբոսոմների հայտնաբերումը և նրանց ուսումնասիրությունը հնարավոր դարձավ միայն էլեկտրոնային մանրադիտակի օգնությամբ։
Ռիբոսոմների մեծ մասը տեղավորված է հատիկավոր էնդոպլազմային ցանցի թաղանթի վրա խմբերով՝ 5 և ավելի/ առաջացնելով յուրովի շղթա, որում միմյանց են միանում ի-ՌՆԹ-ի թելանման մոլեկուլներով։ Այդ խմբի ռիբոսոմները կոչվում են պոլիռիբոսոմներ կամ պոլիսոմներ։
Իսկ որոշ ռիբոսոմներ ցիտոպլազմայում գտնվում են ազատ վիճակում։
Ռիբոսոմներ կան նաև միտոքոնդրիումներում, պլաստիդներում։ Յուրաքանչյուր բջջում կա մի քանի հազար ռիբոսոմ։
Ռիբոսոմները գնդաձև են և կազմված երկու ենթամիավորներից՝ մեծ և փոքր։ Նրանց քանակը շատ մեծ է, հասնում 6-10000-ի։ :Ռիբոսոմների քանակը զգալիորեն մեծանում է ուժեղ աճող բջիջներում։ Սպիտակուցի սինթեզի ինտենսիվության անկման դեպքում՝ օրինակ քաղցի ժամանակ, ռիբոսոմների քանակը խիստ ընկնում է։
Պլաստիդների, քլորոպլաստների, միտոքոնդրիումների ռիբոսոմները ցիտոպլազմային ռիբոսոմներից մանր են և հիշեցնում են բակտերիալ ռիբոսոմներ։
Միտոքոնդրիումները հարուստ են սպիտակուցներով, պարունակում են լիպիդներ և ոչ մեծ քանակությամբ ՌՆԹ։ Էլեկտրոնային մանրադիտակի տակ երևում է միտոքոնդրիումների երկու շերտից կազմված՝ 10-25 նմ թաղանթը։ Արտաքին թաղանթը հարթ է, դրանում քիչ են սպիտակուցները։ Ներքին թաղանթն առաջացնում է բազմաթիվ ծալքեր կամ ներփքումներ՝ կատարներ (կրիստաներ), որոնք ուղղված են դեպի միտոքոնդրիումի ներքին խոռոչը։ §Կրիստաներ¦ բառը առաջացել է լատիներեն §կրիստ¦-ելուստ, սանր բառից։ Թաղանթներից յուրաքանչյուրը կազմված է երեք շերտից՝ երկու շերտ սպիտակուցային մոլեկուլներից և մեկը՝ միջինը, ճարպային մոլեկուլներից։ Որքան ակտիվ է տեղի ունենում այն նյութերի սինթեզը, որոնք պահանջում են մեծ էներգիա, այնքան ուժեղ են զարգացած և խիտ են կրիստաները միտոքոնդրիումներում։ Այդ պատճառով էլ ենթադրվում է, որ նրանք սերտորեն կապված են մակրոէրգիկ նյութերի սինթեզի հետ։ Կատարների մակերեսին կա ԱԵՖսինթեզող ֆերմենտների շղթա, որտեղ և կատարվում է ԱԵՖ-ի սինթեզ, իսկ արտաքին մեմբրանում՝ ճեղքում։[3] Ներքին թաղանթով սահմանափակված տարածությունը անվանում են մատրիքս։ Մատրիքսում են գտնվում՝
- Կրեբսի ցիկլին մասնակցող ֆերմենտների մեծամասնությունը,
- միտոքոնդրիալԴՆԹ
- ՌՆԹ
- ռիբոսոմներ։
Միտոքոնդրիումների արտաքին և ներքին թաղանթների մակերեսին, հատկապես կրիստաների մակերեսին, ինչպես նաև ներքին խոռոչում տեղավորված են մեծ քանակությամբ տարբեր ֆերմենտներ, որոնց հետ կապված է նրանց գործունեությունը։ Միտոքոնդրիումները բազմանում են կիսվելով և ապրում են մոտ 10 օր։ Միտոքոնդրիումում պարունակվող ԴՆԹ-ն օղակաձև է և տարբերվում է կորիզային ԴՆԹ-ից։
Ունի մեկ թաղանթ, ձևավորվում է Գոլջի կոմպլեքսում կամ էնդոպլազմային ցանցում, պարունակում է 30-ից ավելի տարբեր ֆերմենտներ՝ հիդրոլազներ։0,2-0,4 մկմ չափերով, միաթաղանթ բշտիկաձև օրգանոիդներ են։ Լիզոսոմների թաղանթում տեղադրված են փոխադրիչ-սպիտակուցների մոլեկուլները, որոնք լիզոսոմից ցիտոպլազմա են տեղափոխում հիդրոլիզի ենթարկված նյութերը։ Լիզոսոմները բաժանվում են նախալիզոսոմների, բուն լիզոսոմների և հետլիզոսոմների։
Լիզոսոմները թթվային միջավայր ունեցող օրգանոիդներ են, որոնք պարունակում են բազմաթիվ քայքայող ֆերմենտներ։ Լիզոսոմները հայտնաբերված են միայն կենդանական բջիջներում և պատասխանատու են բջջում հայտնաբերված տարբեր նյութերի, օրգանոիդների քայքայման համար։ Լիզոսոմները պատված են միաշերտ թաղանթով, նրանց չափսը և տեսքը փոփոխական է, սակայն հիմանկանում նրանք ունեն 0,5 մմ տրամագիծ։ Լիզոսոմային մեմբրանի լյումենային «ներքին» հատվածի մեմբրանային սպիտակուցները գլիկոզիլացված են, ինչի շնորհիվ առաջանում է կարբոհիդրատային ծածք, որը պաշտպանում եմ մեմբրանային սպիտակուցները լիզոսոմային պրոտեազներից։ ԱԵՖ-կախյալ պրոտոնային պոմպը ապահովում է լիզոսոմների ներսում թթվային միջավայրը (pH 4.0–5.0)։ Թթվային միջավայրն անհրաժեշտ է մակրոմոլեկուլների էնզիմատիկ ճեղքման համար, որն ապահովվում է թթվային հիդրոլազների ակտիվացմամբ, ինչպես նաև թթվային միջավայրում մակրոմոլեկուլների դենատուրացիայի շնորհիվ։ Մակրոմոլեկուլների քայքայումից առաջացած միացությունները տեղափոխվում են դեպի ցիտոպլազմ, որտեղ մասնակցում են տարբեր սինթետիկ պրոցեսների, կամ արտազատվում են բջջից։
Վակուոլներ (ֆր.՝ vacuole, լատ.՝ vacuole՝ դատարկ), խոռոչներ բուսական, կենդանական և միաբջիջ օրգանիզմների բջիջներում։ Որոշ նախակենդանիների, բազմաբջիջ անողնաշարավորների (սպունգներ, աղեխորշավորներ, թարթիչավոր որդեր և այլն) և բարձրակարգ կենդանիների ֆագոցիտներին հատուկ են մարսողական ֆերմենտներ
պարունակող մարսողական վակուոլներ։ Բարձրակարգ կենդանիների մյուս բջիջների վակուոլները պարունակում են աղեր, ֆերմենտներ և նյութափոխանակության արգասիքներ։ Բազմաթիվ միաբջիջ օրգանիզմներ ունեն նաև կծկվող կամ բաբախող վակուոլներ, որոնք պարբերաբար արտաքին միջավայր են նետում իրենց պարունակությունը։ Նախակենդանիների կծկվող վակուոլները հիմնականում ծառայում են օսմոտիկ ճնշման կարգավորման և քայքայման արգասիքների արտազատման համար։ Բուսական բջիջների վակուոլները ցիտոպլազմայից բաժանվում են կիսաթափանցիկ թաղանթով, պարունակում են շաքարներ, ալկալոիդներ, դաբաղանյութեր և այլն, օսմոսի ուժի շնորհիվ ապահովում են ջրի և սննդանյութերի մուտքը բջիջ, ստեղծում բջիջների ու հյուսվածքների մեխանիկական լարվածություն (Տուրգոր)։ Բջջի աճմանը զուգընթաց վակուոլներն աճելով միավորվում են մեկ մեծ վակուոլում։
Տարբերում են.
- սննդառական կամ տրոֆիկ ներառուկներ
- սեկրետոր ներառուկներ
- էքսկրետոր ներառուկներ։
Սննդառական ներառուկները պարունակում են պահեստային սննդանյութեր, ինչպես, օրինակ, օսլայի, սպիտակուցի հատիկներ, ճարպի կաթիլներ՝ բուսական բջիջներում, գլիկոգեն և ճարպ՝ կենդանական բջիջներում։
Հեղուկ ներառուկ
Սեկրետոր ներառուկները բնորոշ են գեղձային տիպի բջիջներին։ Նրանք համարվում են հորմոններ և կարգավորում են օրգան-համակարգերի ֆունկցիան։[2]
Էքստրեկտոր ներառուկները բուսական և կենդանական բջիջների նյութափոխանակության վերջնական արգասիքներ են։
Գոյություն ունեն նաև հատուկ նշանակություն ունեցող ներառուկներ, օրինակ, էպիթելի բջիջներում մելանին գունանյութն, որն ունի պաշտպանիչ նշանակություն, էրիթրոցիտներում հեմոգլոբինը թթվածնի և ածխաթթու տեղափոխման դեր է կատարում։
Ներառուկներ են նաև պիգմենտները, որոնք նույնպես հատիկավոր են
Նյութափոխանակությունը բաղկացած է երկու գործընթացից. Անաբոլիզմ, որը վերաբերում է մարմնի հյուսվածքների և էներգիայի պաշարների ստեղծմանը, և կատաբոլիզմ, որը պատասխանատու է հյուսվածքների քայքայման և էներգիայի այրման համար:Եթե մեր նյութափոխանակությունը ձախողվի, մենք կարող ենք տառապել նյութափոխանակության այնպիսի հիվանդություններով, ինչպիսիք են ՝ գալակտոզեմիա, ֆենիլկետոնուրիա, հիպերթիրեոզ, հիպոթիրեոզ, 1-ին տիպի շաքարախտ և 2-րդ տիպի շաքարախտ:Հետևաբար, առողջ նյութափոխանակության պահպանումը դառնում է մեր առողջության համար կարևոր կետ ՝ անկախ նրանից ուզում ենք նիհարել, թե ոչ։ԻՆՉՊԻՍԻ՞Ն Է ԱՌՈՂՋ ՆՅՈՒԹԱՓՈԽԱՆԱԿՈՒԹՅՈՒՆԸ:Դա նյութափոխանակություն է, որը մեզ օրվա էներգիա է տալիս, սնունդ է խնդրում միայն քաղցած ժամանակ, և մեզ պահում է հոմեոստազի մեջ: Հոմեոստազը մարմնի համապատասխան կազմն է կամ քաշը յուրաքանչյուրիս համար: Այս քաշը, բազմիցս, այն չէ, ինչ մենք իդեալականորեն ենք ուզում, բայց մենք պետք է ընդունենք, թե ինչպիսին ենք՝ մնալ օպտիմալ և կայուն քաշի և ձևի մեջ ՝ համաձայն յուրաքանչյուր մարդու բնութագրերի:ՈՐՏԵՂԻ՞Ց ԵՆՔ ՄԵՆՔ ՍՏԱՆՈՒՄ ԷՆԵՐԳԻԱՆ:Մարդիկ Մենք էներգիայի երկու աղբյուր ունենք ՝ գլյուկոզա և ketone մարմիններ կամ ճարպաթթուներ: Մենք կարող ենք մոտ 2000 կալորիա պարունակել գլյուկոզի մեջ մկանների և լյարդի միջև: Երբ այս գլյուկոզան սպառվում է, մարմինը էներգիա է վերցնում կետոններից: Fatարպի տեսքով մենք կարող ենք կուտակել ավելի քան 20000 կալորիա, ինչը թույլ է տալիս մեզ շատ ավելի երկար գոյատևել ՝ համեմատած գլյուկոզի հետ: Գլյուկոզան արագորեն սպառում է մեր մարմինը:Իդեալը կլինի նյութափոխանակության ճկունություն ունենալը, սակայն, գլյուկոզի չարաշահման և ցածր յուղայնությամբ ուտելու միտման հետ, շատ մարդիկ վնասել են նյութափոխանակությունը: Կարող եք վերականգնել նյութափոխանակության ճկունությունը ՝ ձեր ուտելու ոճը դարձնելով ավելի առողջ:Ի՞նչ է դանդաղ նյութափոխանակությունը:
Դանդաղ նյութափոխանակությունը հոգնածության զգացում, հոգնածություն, շատ քնկոտություն: Բացի այդ, մարդիկ, ովքեր ունեն այս տեսակի նյութափոխանակություն, անկախ նրանից, թե որքան քիչ են ուտում, հեշտությամբ գիրանում են և ավելորդ քաշ ունեն:Վահանագեղձը կարգավորում է նյութափոխանակությունը: Դա պատասխանատու է ՝ տեղյակ լինելու այն մասին, թե ինչ է տեղի ունենում մեր շուրջը և գնահատելու, թե արդյոք մենք կարող ենք ավելի շատ էներգիա այրել, թե արդյոք մենք պետք է այն խնայենք ինչ-որ վտանգի առաջ ՝ ապահով լինելու համար: Օրինակ ՝ նրանք, ովքեր անընդհատ դիետա են պահում, կալորիաներ են հաշվում ուտած ամեն ինչից, շատ քիչ կամ վատ են ուտում, շատ սրտային վարժություններ են անում և այլն: Դրանք հանգեցնում են այն բանին, որ ձեր վահանաձեւ գեղձը մարմնին վտանգի ազդանշան է ուղարկում, և մեր մարմինը սկսում է խնայել այն էներգիան, որն ունի գոյատևելու համար:
Էլեն Պետրոսյան 